29 jarig bestaan van Annie Soper

Dinsdag was een heerlijke dag, letterlijk heerlijk! De school bestaat deze week 29 jaar en dat moet natuurlijk uitgebreid gevierd worden. Dit werd gevierd met taart, muffins, popcorn, chiffles, loempia, fruit, snoep, rijst, koekjes en nog veel meer. In de klas was er een lopend buffet opgesteld met tafels vol met eten. Wanneer je dacht dat het laatste binnen kwam, kwam er nog meer eten bij. Terwijl er in de klas van Marieke met grijparmen gepakt werd, gevochten werd en zakken gevuld werden om mee naar huis te gaan, heerste er bij Lise en Willina een heerlijke rust. Het was al een uitbundig feest voor een jubileum van 29 jaar, we zijn benieuw hoe ze uitpakken met 30 jaar!

In deze week hebben we ook lessen gegeven in het Spaans! In het Spaans is nog wel heel pittig maar tegelijk ook heel erg leuk! Deze week gaven we les over de huisjes aan de Amsterdamse grachten, hier kwamen hele leuke resultaten uit! Kinderen waren heel nieuwsgierig naar dat verre land waar we vandaan komen en die gekke taal die we spreken.

Donderdag gingen de voorbereidingen voor het feest in volle vaart verder. Overdag werden we gevraagd door een docent of we wilden helpen met de vlaggetjes. Wij dachten aan vlaggetjes ophangen, maar helaas was dit niet het geval, ze moeten namelijk wel eerst nog gemaakt worden. Het fenomeen vlaggetjes kopen kennen ze hier niet, ze worden met de hand gemaakt. Je knipt, vouwt om een nylondraad heen, niet het vast en opnieuw. Dit herhaal je tot je ongeveer 50 meter aan vlaggetjes hebt. Hier hebben Willina en Marieke even flink chagrijnig om staan vloeken. 
Om weer wat vrolijker te worden, zetten ze de muziek aan en begonnen ze mee te zingen. Dit hielp enorm, tegelijk konden andere docenten en leerlingen ons dus ook horen zingen. Een docent kwam op ons afgerend en begon enthousiast te vertellen dat we moesten optreden die avond! Die avond was er een voorstelling met allemaal verschillende acts en wij moesten zingen! Hier konden we natuurlijk geen nee op zeggen. 

Die middag hebben we een uurtje kunnen oefenen, want we gingen daarna meteen door naar de voorstelling. Er waren heel veel verschillende, goede acts. Kinderen dansten, zongen, speelden toneel, maakte muziek en nog veel meer. We waren vooral onder de indruk van een groep docenten die typische selva muziek speelden en 2 jongens die de mariachi dansten, een typische Peruaanse dans. Na verschillende acts mochten we dan eindelijk op! We zongen ‘Prijs Adonai’ in het Nederlands, Engels en Spaans. Vooral de laatste was een flinke uitdaging, maar het is gelukt! Willina met de ukelele en Lise en Marieke zingen. We kregen heel veel positieve reacties!

Die vrijdag gingen we mee met het leerkrachten uitje. We verzamelden bij de rand van de stad en wandelden een heel eind door naar de zwavel baden. Toen we daar eenmaal bezweet aankwamen, wilden we heel graag zwemmen, maar daar dacht de rest anders over. We begonnen met een potje voetbal! Na het voetballen liepen we door naar de watervallen en konden we heerlijk afkoelen! 

Helaas moest het afkoelen even wachten, we moesten namelijk eerst op de foto, en nog een foto, en nog een foto! Bijna alle collega’s wilden graag met ons op de foto. Eerst dachten we dat ze vroegen of we een foto van hun wilden maken, maar ze wilden een foto met ons. 

Na de fotoshoot gingen we eindelijk lekker zwemmen en afkoelen. Het is hier namelijk, in tegenstelling tot Nederland, ongeveer 30 graden. 
Na het zwemmen hebben we lekker gegeten en zijn we in een heerlijk, knusse  bus naar huis gegaan.

Na een korte pauze thuis gingen we door naar het orchideeën festival. Moyobamba is de stad van de orchideeën en heeft jaarlijks een festival met verschillende soorten prijswinnende orchideeën. Er zijn allemaal verschillende kraampjes en ook een tekenwedstrijd. Fernando, het broertje in het gastgezin van Marieke, won deze wedstrijd.

Die zaterdag gingen Willina en Marieke naar Tioyaku. Dit is een groot ‘zwembad/meer’ met ijskoud water en een kleine ‘waterval’ waar je met een band vanaf kan. Die middag ging Lise naar de motorcross en in de avond zou er een groot feest zijn op het orchideeënfestival. Willina en Marieke gingen daar met het gastgezin van Willina heen. De band klonk vanaf een afstandje al erg leuk, maar toen we aankwamen zagen we dat er bijna niemand was. Het was een heel erg leeg plein en we kregen gewoon medelijden met de artiesten. 
Gelukkig gingen we daarna door naar familie van het gastgezin van Marieke. Daar is karaoke op zaterdagavond vaste prik. Dit werd een gezellige maar late avond.