Laatste weken in Lima

Zaterdag hebben we even flink de toerist uitgehangen in Lima. We pakten een taxi naar het bekendste plein in Lima, Plaza de Armas. Hier hebben we verschillende mooie kerken en gebouwen gezien. We hebben een wandelroute langs verschillende bezienswaardigheden in Lima gelopen.

Zondag gingen we eens naar een andere kerk. Dit was een klein protestants kerkje in district Pueblo Libre. Het was ongeveer net zo groot als twee klaslokalen. We vallen met ons blonde haar natuurlijk op, dus werd er gevraagd waar we vandaan kwamen en wat we hier in Peru kwamen doen. Iedereen reageerde heel welkom en opeens werd er het welkomstlied voor ons gezongen! Iedereen in de kerk kwam op ons af om ons welkom te heten en ons een zoen te geven.

Na de dienst namen Anamaria en Ceasar ons mee voor een typisch gerecht uit Lima. Blijkbaar komen buurlanden vaak hierheen om dit te kunnen eten, namelijk Chifa. Dit is een combinatie tussen Peruaans en Chinees eten. Heel Lima hangt vol met reclameborden over Chifa, dus we waren al flink nieuwsgierig geworden. Op de menukaart stonden alleen plaatjes met heel veel verschillende gerechten. Toen we ons bord kregen, zagen we al dat het ietsje groter was dan we van tevoren hadden gedacht. Het was best lekker, maar heel eerlijk miste Marieke de fles Ketjap Manis. 

Deze week hadden we weer stage. Het zijn vermoeiende, pittige weken maar tegelijkertijd zijn ze ontzettend leerzaam! We leren veel over de Peruaanse cultuur, doordat we in een gastgezin wonen en op een Peruaanse school werken. Je merkt dat je de cultuur in een ander perspectief leert bekijken in plaats van het toeristen, afstand perspectief. Daarnaast leren we flexibel te zijn en leren we op andere manieren les te geven.

De dinsdag was bijvoorbeeld erg hectisch! Marieke en Willina gaven een science les aan 2nd grade. Deze les ging over water en vielen we in voor een andere leerkracht. Ze had ons een lesschema gestuurd over wat er precies gedaan moest worden en we begonnen dan ook vol goede moed aan de uitleg. Dit ging echt heel erg goed. Het is hier over het algemeen lastiger om een goede les met structuur te geven. De lessen zijn hier heel anders. Dit is lastig, maar ook heel leerzaam om te ervaren! Maar in ieder geval ging het begin van deze les echt heel goed! Daarna wilden we beginnen met het werkblad en daar ging het mis.. We lieten het werkblad zien en de kinderen hielden hun werkboek omhoog. Hier zagen wij dat het complete ingevulde, nagekeken werkblad er in zat. Blijkbaar hadden de leerlingen deze les al gehad en hadden wij een verkeerde lesschema doorgestuurd gekregen… Zo snel mogelijk moesten we improviseren en ja, dat leren we hier wel. Snel bedachten we ons dat we toevallig aan het eind van de middag les 7 moesten geven aan een andere groep, dus snel pakten we die les erbij. Dit was een les waarbij ze de watercirkel op een ziplog zakje moesten tekenen en daarna konden vullen met water. Superleuk bedacht, maar veel materiaal hebben we hier niet. Dus als alternatief kregen we een insteekmapje die we dicht konden plakken. Dit leek een goed idee, maar al snel kwamen we erachter dat de stiften van de kinderen hier niet op werkten en dat wanneer je er water in deed, het aan alle kanten eruit lekte. Dit zorgde voor een flinke smeerboel in het lokaal! Tijd om verder te improviseren! We hebben toen met de leerlingen liedjes gezongen en dansjes gedaan op ‘The watercycle rap’. Iets wat we hier dus echt leren is flexibel zijn en te improviseren met weinig materialen!

Die week hebben de kinderen ook brieven geschreven! Lise had brieven meegenomen van haar groep 7 van vorig jaar. Deze brieven staan vol leuke verhalen over Nederland en vragen aan kinderen in Peru. De kinderen van 4th grade reageerden heel enthousiast op de brieven en zijn vol creativiteit de brieven gaan beantwoorden. De kinderen schreven verhalen en maakten tekeningen. Lise neemt deze brieven weer mee voor de kinderen in Nederland.

Dit weekend was weer een gaaf weekend! We gingen eerst naar het district Miraflores, het toeristische gebied van Lima vol bloemen. Miraflores betekent letterlijk 'Kijk, bloemen!'  (Mirra – kijk, flores – bloemen). Hier belande Lise in de poezenhemel. Dit park is niet alleen vol met bloemen, maar ook zie je overal katten liggen! 

Na Miraflores liepen we door naar het strand en klommen we weer omhoog naar Perufly. Hier gingen we namelijk paragliden! Tijd om na te denken was er niet! Binnen 5 minuten na het ondertekenen van de papieren hingen we al in de lucht! Het ging allemaal heel snel maar wat een ontzettend gaaf uitzicht daarboven! Je kon over de zee kijken en je zag hoe groot Lima eigenlijk is! Je zag alle verschillende, rechte straten en gebouwen. Het was mooi vliegweer, dus we konden heel hoog de lucht in.

Na het paragliden gingen we door naar het district Baranco. Dit schijnt een van de mooiste en Bohemian wijken van Lima te zijn. Dit is de plek vol artiesten, muzikanten en nog veel meer. We kwamen door een straatje met allemaal verschillende soorten handwerken. Als laatste gingen we shoppen in de grootste souvenir winkelstraat van Miraflores. Hier hebben we helaas flink, flink veel gekocht.. Lise en Marieke maken zich flink zorgen hoe dit in hun koffertje gaat passen. Willina maakt zich minder zorgen. Zij heeft immers een magische koffer waar alles, maar dan ook echt alles inpast. Na een pizza bij Papa John, gingen we weer richting huis.

Die zondag maakten we kennis met weer twee heerlijke, typische Peruaanse lekkernijen! Als eerste namelijk Turron. Dit is een heerlijk dikke, gesuikerde koek vol met karamel. Qua smaak komt hij in de buurt van een stroopwafel en qua structuur en calorieën 3x zo heftig als boterkoek. Het is een speciaal toetje wat alleen in de maand oktober te koop is vanwege een katholiek feest. Daarnaast proefden we ook chancaca. Anamaria haalde een rol bananenblad uit de koelkast. Hier werden we niet echt enthousiast van. Pas toen ze het open rolde, zagen we dat het bananenblad alleen de verpakking was. De chancaca was een soort reepje van caramel en honing gevuld met wat nootjes. Het plakt verschrikkelijk aan je tanden maar het is heerlijk!

De maandag begon onze laatste stageweek alweer en begonnen we in de ochtend met onze allereerste les die we helemaal in het… Spaans gaven! Wauw wat was dit spannend maar tegelijkertijd supergaaf! We hadden een gave les voorbereid met veel plaatjes en kaarten van Nederland. Alles was netjes uitgewerkt in Gynzy voor op het digibord. Tja, toen we binnenkwamen, bedacht Lise opeens dat in dit lokaal het digibord helemaal niet werkt! We maakten gebruik van onze improvisatieskills die we hier in die 4 weken wel flink opgebouwd hebben. Marieke begon de kaart van Nederland, heel precies, op het whiteboard te tekenen en Lise liep langs met de plaatjes. De les verliep best wel heel soepel! Het Spaans is pittig maar ging ons best goed af. Het scheelde dat het 6th grade was dus af en toe konden we een beetje terugvallen op Engels.

Veel dingen zijn hier anders. Zo ook de traktaties kwam Lise achter. In Nederland willen mensen graag een kleine, bescheiden en het liefst ook nog gezonde traktatie. Hier in Peru is dat iets anders. Lise was in de klas en er stond een hele grote chocoladetaart. De jarige jongen kwam naar voren, er werd gezongen en toen kwamen er 2 flessen van 3 L Inca kola en 2 grote zakken chips tevoorschijn. Naast de grote chocoladetaart, hoorde dit ook bij de traktatie. Alle kinderen kregen een groot stuk taart (sommigen zelfs twee), chips en inca kola. Gelukkig mochten de kinderen die dag vroeg naar huis voor de suiker ging werken!

Die dinsdag kwam onze volgende Spaanse les, namelijk op San Marcos (de universiteit). We moesten een les geven voor kleuters. Dit moesten we aan de studenten geven en Anamaria zou feedback geven. Lise zou een les geven over dinosaurussen, Willina over de verkiezingen en Marieke over pannenkoeken. De pannenkoeken moesten natuurlijk ook geproefd worden, dus maandagavond hebben we flink staan bakken. Toen we op de universiteit waren, had Anamaria andere plannen. Ze was namelijk heel nieuwsgierig naar de leerlijn van rekenen in Nederland. Na snel Tule.slo erbij te hebben gepakt, mochten we elk doel in het Spaans uitleggen. Dit ging ons aardig goed af! Tot Anamaria met een geweldig idee kwam… We hadden bij haar in de auto gezongen en dat vond ze zo mooi, dat moesten we even aan de klas laten horen! Met onze knalrode hoofden en pogingen om onder de tafel te kruipen, stonden we daar. We zongen het liedje ‘Uit Artis is een beer ontsnapt’. Dat is vast een bekend nummer voor de PABO’ers onder ons. Na het vele gepraat over de leerlijnen hadden we geen tijd meer voor onze lessen en schoven deze door naar de donderdag. De pannenkoeken konden natuurlijk niet door worden geschoven, dus die hebben we lekker opgegeten. Iedereen vond het heerlijk!

Woensdag gingen we samen met Karla, een studiegenoot van San Marcos, en een vriend van haar Lima in. Ze liet ons allemaal gave gebouwen, kerken en musea zien. Het was leuk om op stap te zijn met Peruaanse studenten! Je ziet zo op een hele andere manier Lima en leert weer een stukje cultuur. We gingen in de avond naar Circuito Magico del Agua. Dit was een groot park vol met fonteinen! Je kon in de fonteinen staan, door de fonteinen rennen of eronder doorlopen. ’s Avonds was er bij de grote fontein een water- en lichtshow. Deze vermoeiende dag sloten we af bij Bembos, een soort Peruaanse Mc Donalds met typische kruiden en sauzen. Hier ontmoetten we ook de rest van de vriendengroep, heel gezellig!

De donderdag gaven we eerst les op San Andres, maar daarna moesten we door naar San Marcos, de universiteit. Met heel veel zenuwen voor de Spaanse les die we moesten geven, gingen we naar San Marcos. Toen we eindelijk met de burro, de collegebus, bij het grasveld voor het college aankwamen, zagen we onze klas zitten! Ze zaten in het gras met super veel typisch Peruaans eten! Daarna kwam de volgende verrassing: ‘Er is geen les.’ Blijkbaar was het gebouw gesloten en vielen alle lessen uit. Als verrassing hadden ze aan Anamaria gevraagd om dit niet te zeggen, zodat zij als afscheid een picknick konden regelen. We hebben heerlijk Peruaans eten geproefd en we kregen ook een cadeautje. Het was een hele gezellige middag!

Vrijdag begon wat rommelig. Dit kan alleen ons overkomen: op de laatste dag in de verkeerde bus stappen. We gingen compleet de andere kant op, dus pakten we snel een taxi naar school. Die ochtend hadden we namelijk naast lesgeven ook de verantwoordelijkheid om het assembly te regelen. Dit is een bijeenkomst die elke ochtend word gehouden en waarbij alle kinderen van de basisschool aanwezig zijn. Er wordt gezongen, gebeden en een bijbelverhaal verteld of overdacht. Wij mochten deze dag het bijbelverhaal doen… in het Spaans! Het was ontzettend pittig en spannend, maar achteraf kwamen er allemaal docenten naar ons toe om te zeggen dat het super ging! Dat was een fijne bevestiging.

Die middag namen we afscheid van alle kinderen en docenten en deelden we heerlijke Nederlandse stroopwafels uit! Natuurlijk kreeg onze speciale vriendin ook een cadeautje. We gaven de lunchlady een Hollandse textiel keukensetje.

Die avond gingen we door naar Michael en de rest van de vrienden. We hebben gezellig ping pong gespeeld, humita gegeten en afscheid genomen. Het was super leuk om hier Peruaanse studenten te leren kennen!

Zaterdagochtend was het dan alweer de laatste ochtend! Na flink wat duwen en trekken gingen onze koffers eindelijk dicht en kregen we nog een heerlijke maaltijd van Anamaria en Ceasar: Lomo saltado. Anamaria prees Lise weer hoe goed ze kan eten. In Peru drukken veel mensen hun liefde uit in eten en dan het liefst in veel eten! We genieten erg van het eten hier, Lise heeft zelfs een nieuwe bijnaam namelijk: ‘Cuchillo brava’. Dit is letterlijk vertaald: ‘Losgaan met je mes.’ Na het afscheid stapten we in de bus. Hier mochten we de volgende 19 uur doorbrengen, maar daarna komen we eindelijk aan in….. Máncora!